- Konuyu Başlatan
- Moderatör
- #1
Bu kitapta, kahraman sadece mektubun yazarı olarak görülüyor. Bir ömür boyunca sevilen bir adam için kağıda dökülen cümlelerden ibaret.
Bir kadının hayatı boyunca hep "bilinmeyen" sıfatında var olmasını hem benliğinizde, hem kalbinizde, hem de psikolojinizin en derinlerinde hissediyorsunuz.
Mektup, "Sana, beni asla tanımamış olan sana." diye başlayıp sizi uzun süre düşündürecek bir yolculuğa çıkarıp sizi o yolda kaybediyor.
Bir önceki kitaptan bu kadar etkilenince hemen "Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat"i edindim. İyi ki öyle yapmışım.
Zweig, burada içkinin insanda nelere yol açabileceğini, bu saplantı haline gelmiş durumun farklı sınırlarında dolaştırıyor. Tabii ki, kahramanımız bir kadının gözünden ve sadece "yirmi dört" saat ile...
Tutkusu ve özgürlüğünün peşine takılan bu kadının kalbine dokunduğumu hissettim.
Ayrıca kitap 1900'lü yıllarda Avrupa'daki kibar tabakanın ahlak anlayışına da oldukça eleştirel bir tavırla yaklaşıyor.
Bir kadının hayatı boyunca hep "bilinmeyen" sıfatında var olmasını hem benliğinizde, hem kalbinizde, hem de psikolojinizin en derinlerinde hissediyorsunuz.
Mektup, "Sana, beni asla tanımamış olan sana." diye başlayıp sizi uzun süre düşündürecek bir yolculuğa çıkarıp sizi o yolda kaybediyor.
Bir önceki kitaptan bu kadar etkilenince hemen "Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat"i edindim. İyi ki öyle yapmışım.
Zweig, burada içkinin insanda nelere yol açabileceğini, bu saplantı haline gelmiş durumun farklı sınırlarında dolaştırıyor. Tabii ki, kahramanımız bir kadının gözünden ve sadece "yirmi dört" saat ile...
Tutkusu ve özgürlüğünün peşine takılan bu kadının kalbine dokunduğumu hissettim.
Ayrıca kitap 1900'lü yıllarda Avrupa'daki kibar tabakanın ahlak anlayışına da oldukça eleştirel bir tavırla yaklaşıyor.